Maandag, 27 februari 2012
Ik had aan boord (en overigens niet alleen daar) een beetje opgeschept dat ik goed appeltaart kan bakken. Schipper Klaas had vorige week als de benodigdheden, waaronder een elektrische mixer, Kaiser springvorm, goudreinetten en amandelspijs aan boord laten brengen. Helaas moest ik wegens griep verstek laten gaan.
Vandaag was het dan zo ver. Ik had wacht tot 07:45 uur en tolde mijn kooi in. Om 12:00 uur ben ik opgestaan, ontsmet en heb ontbeten met boerenkoolstamppot met een gehaktbal.
Na de afwas heb ik een aanvang gemaakt met het bereiden van de appeltaart. Bij gebreke van een weegschaal heb ik de hoeveelheid basterdsuiker maar geschat.
Het was mijn primeur om ook amandelspijs te verwerken in appeltaart.
De oven aan boord is zo'n moderne met niet-hufterproof bediening. Het duurde even voordat ik door had hoe die werkte.
Langzamerhand hing rond de kombuis een zoete baklucht.
Na 70 minuten in de circulatieoven op 165° heb ik de oven geopend..
Met het optische resulaat was ik dik tevreden.
Maar hoe zou die smaken?
Als ik heel kritisch zou zijn, hetgeen ik ook ben; de appeltaart heeft M & W niveau.
M & W staat voor Mirjam & Wytze. Ik bak graag samen met mijn lief Mirjam appeltaarten. Gezellig samen in de keuken werken aan een eigen appeltaart. Mirjam kan ook uitstekend appeltaart bakken.
Het zal me niet verbazen als ik de komende weken opnieuw appeltaart mag/moet bakken.
Simon en Cees hebben mij geassisteerd bij de navigatie op de Oosterschelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten